viernes, 25 de noviembre de 2011

HIPOCRISÍA DOS DANOS COLATERAIS


              Nunha guerra, en calquera guerra, en todas as guerras nunca hai bos e malos. En todas as guerras sempre hai mortos. Ata os “presumibles” bos matan. Incluso ata aqueles que se consideran neutrais ou vixiantes de que esa tal guerra non se desbande. Así lle pasou ás forzas da OTAN nunha provincia meridional de Kandahar, en Afganistán, que, ó atacar a un grupo de insurxentes que estaban colocando explosivos nunha estrada, levaron por diante, ou sexa, impulsados polas forzas das bombas que deixaron caer, a seis nenos e un adulto. Todas as mortes doen, pero as dos nenos hai que recoñecer que son outro sentimento. Agora, faltaría máis, asoman as investigacións por parte duns e doutros para esclarecer os detalles do ataque. Si, pero a única realidade é que os nenos xa están mortos. Os neutrais, os “presumibles” bos, e coa intención de manter a orde neses países con fortes altercados, seguirán a causar baixas civís porque as bombas, as balas non escollen os obxectos nos que teñen que golpear; elas, xeralmente, caen ou chocan contra seres inocentes que, a maioría das veces, non saben de qué vai o asunto. Non o saben os maiores, imaxinade os cativos. Despois, os gobernantes falarán de danos colaterais; pero na realidade son mortes, precisamente mortes. Mortes de inocentes.

              Maceda. Venres, 25 de novembro de 2011

No hay comentarios:

Publicar un comentario