FENDA ESTREITA

              Fala o sol, chora a lúa e unha pinga de auga enchoupando a cordura. A cordura dun home que se filtra por entre a fenda dun caixeiro automático. O caixeiro automático cospe billetes de vinte e cincuenta euros que ninguén recolle porque o home desapareceu pola fenda. A fenda é tan estreita que, a excepción do home, xa non collen por ela os pensamentos máis perversos nin os recordos máis inocentes. Inocentes son os pasmóns que asisten aos mitins políticos pensando que van descubrir algunha promesa nova. Nova, nova segue a ser a cara do orador político que non se altera nin un chisco ante as falsidades que solta. Solta ti agora a vista deste relato porque aquí remato.

              Cafetaría do pavillón Os Remedios de Ourense.

              Xoves, 11 de outubro de 2012