Hai que ver cómo rima a espuma do
leite coa cunca de porcelana e a luz do farol coa baldosa da beirarrúa. A
espuma do leite quere verter e a luz do farol está a piques de fundirse. Leva un
bo cacho acendendo e apagando, apagando e acendendo, e facendo ruidiño nas súas
conexións. Hai poemas inmateriais que queren encher un libro, pero este xa está
completo con palabras teatrais. Non hai quen entenda aos escritores que
contemplan o ceo cheo de nubes grises para buscar unha inspiración que lle rime
a cunca de porcelana e a baldosa da beirarrúa. Ao final, o poema non ten nis
pés nin cabeza, polo que queda nun esperpento ridículo e escarallado. Hai
escritores que soñan cun bolígrafo de tinta azul.
Cafetaría do pavillón Os Remedios
de Ourense.
Martes, 9 de outubro de 2012
No hay comentarios:
Publicar un comentario