Por
moito que diga que hai que defender o deporte minoritario, son dos que gozo co
fútbol. Pero tamén sei que prometín hai tempo (alá polos Xogos Olímpicos) que
falaría máis veces deses deportes, deses deportistas que ás veces non coñece
ninguén. E aínda que este recuncho adoita ser un escaparate para as novas
semanais, hoxe “paso” un pouco desa norma, porque sería falar do que xa coñece
todo o mundo: Bárcenas, corrupción, malversación, en resumo, política podre.
Entón, para non anoxarme, qué mellor que falar do balonmán español, por
exemplo, onde eses campións do mundo teñen que emigrar a equipos estranxeiros
porque aquí xa non teñen onde caer mortos. E a pesar de todas as penalidades,
aí é nada: campións.
Outra
deportista que me chamou a atención nos citados Xogos, foi Maider Unda que,
grazas á súa medalla de bronce en loita, descobres a súa “loita” diaria: unha
pastora e queixeira que cada día se ergue ás seis da mañá para munguir as 300
ovellas que ten. Ante isto hai dúas opcións: ou te partes de risa cando a
comparas con Ronaldo, Fernando Alonso ou Federer ou te sermonas a ti mesmo coa
expresión “calma, calma” para que a rabia ou a pena non che suba polas
entrañas. Emporiso, a nós muxirannos a mente cos outros deportistas
mencionados.
Café
Viena 17 de Ourense. Venres, 8 de febreiro de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario