A muller leva a pataca fritida á
boca e un neno berra.. Hai nenos que berran e outros que choran. Este berrou.
Hai nenos que viaxan en ascensor collidos da man das nais e hainos que corren
detrás dun ronsel de avión pensando que o alcanzarán. Hai nenos que se dormen
co asubío dun tema cinematográfico de Ennio Morricone e hai nenos aos que hai
que arrolar cun esperpento de Valle-Inclán. Os meus choran sobre a portada de Sempre en Galicia, de Castelao, e bailan
por entre os versos de Follas novas,
de Rosalía. Hai nenos que rachan mandos cando xogan ás consolas e hainos que
bican os forros plastificados dos libros de texto. Hai nenos que asumen que son
nenos e hainos que presumen de ser moito máis que homes. A muller xa rematou
coas patacas fritidas e o neno hai xa tempo que quedou en silencio, quizais
amolado pola música que sae da televisión da cafetaría.
Cafetaría do pavillón dos Remedios
de Ourense.
Mércores, 13 de febreiro de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario