CRUEL, PENOSO E ANGUSTIOSO

Semella que a calor non abafa tanto. Ó mellor porque é domingo e Deus quere que teñamos a festa en paz. Ou sexa, que a suor non colgue polo noso pingallo. Mentres escoito un tema de amor que o gran Ennio Morricone compuxo para a película “Érase unha vez en América” podo dicir e digo que os españois seica tiramos cada día 3.700 toneladas de alimentos, segundo información deste propio xornal. Agora mesmo, se un neno africano (ou sen ser neno) le isto, é normal que se lle vaia a alma ós pés. A min non me quedou outra que dicirlle á muller: escoita, escoita; e linlle o titular. Iso é o mesmo que quedar así como medio fundido. Porque non é tan só que pense na estupidez humana, senón que, non hai moito, un servidor, non é que pasase fame; pero comía mal. Porque comía tan só aquelas catro ou cinco cousas fixas. Xa teño dito que produtos de tenda, nada de nada.

E agora vexo como, efectivamente, se tira moita comida, demasiado comida. Adoito ser eu o que recolle a mesa e sufro cando vexo que algún prato se dirixe cara ó cubo do lixo; porque eses restos aínda daban para unha boca. E iso que son dos que non me importa comer as sobras dun día para outro ou durante varios días. Se aínda tivese animais... Pero como non os teño e ver como certa cantidade de comida acabará nun contedor de lixo... ufff, hai que ter un pouco de aguante. Será mellor escoitar a John Lennon co seu “Imagine” para que a música me evada un pouco dun tema cruel, penoso e angustioso. E a seguir coa fartura aniñando na nosa vida.

Finca Fierro. Domingo, 9 de agosto de 2020