Ás veces a memoria ou o entendemento baila sobre alucinacións que non deberían vir a conto, pero veñen. Viñeron o outro unhas poucas. Que me sentín Howard Hawks mandando cruzar o Río Bravo, cando a realidade era que eu cruzaba o Río Arnoia pola ponte vella de Baños de Molgas. O asunto cambiaba moito. Como cambiou ó día seguinte, cando me notei coma John Wayne cabalgaba polo Monument Valley. Era eu que cruzaba Barricobos subido no lombo do burro.
.JPG)
Emporiso, tanto John Wayne coma eu mesmo iamos detrás de dúas ducias de indios que se escaparan da reserva que había á beira do Río Lobos, é dicir, no Muíño da Luz, asentado á beira do Río Sor. Non tardamos en atopar as dúas ducias dos arapahoes: estaban agochados, todos eles, debaixo dunha verza. O problema estaba en como meterlles man, xa que como John Wayne, agora mesmo, era un personaxe ficticio, non levaba nin rifle nin colt. E eu, pobre de min, tan só portaba a vara aguillada. Pouco dano lles podía facer coa punta cravada no extremo da vara.
Non desesperei, metín dous dedos na boca e asubiei por Rin Tin Tin, que, na realidade, quen apareceu foi o meu Uriarte. Este non andou con lerias: fincáballe os dentes nunha nádega ós indios mentres eu os picaba na outra. Así, entre os dous, espantamos ós indios e, estes, coas presas, foron afogar ó Río Colorado á altura de Yuma, é dicir, ó Río de Tioira no seu paso por Portugalego. Uriarte e eu regresamos á realidade. El deitou ante a porta da casa e eu sentei no sofá para ver unha do Oeste.
Bar Paco. O Vinteún (Ourense). Venres, 27 de xaneiro de 2023
No hay comentarios:
Publicar un comentario