CAMBIAR O CHIP

              Cala, rapaz! Non digas nada, que despois todo se sabe. E ten coidadiño co que dis! O asunto ten o seu aquel. Se queres facer algo nesta vida, tes que axeitarte ó ditado dos que pensan que saben máis, dos que pensan que teñen sempre a razón. E non lles rosmes. Como lles rosmes vanche dar collejas a moreas. Enténdote, rapaz, ás veces é moi complicado escribir. Cando pensas que estás contando unha verdade coma un templo, axiña aparecen os entendidos achacándoche unha mentira coma unha pobre capela. Non queda máis remedio que cambiar o chip, agachar a cabeza, apertar os dentes e deixar caer tinta azul ou negra con loas cara eles. Gáballe as súas obras, os seus discursos, os seus actos, ata os seus sorrisos. Sabes que estes son liñas mestras e dereitas para que o adversario entenda que detrás deses brancos dentes hai un poderío, unha intelixencia e unha fachenda pola que, a güevos, temos que chantar os xeonllos. É o que hai, rapaz!