Aínda
que me cause un pouco de vergonza non me importa recoñecer que se me embazaron
bastante os ollos cando lin a noticia, principalmente unha simple frase. Un
home de Ribeira, un parado de longa duración, chegou a declarar que “é mellor
morrer para que á familia lle quede unha paga”. Impresionante a frase, unha
auténtica puñada á boca do estómago. Botou meses comendo tan só salchichas
porque lle eran baratas. A situación, por suposto, levouno ó hospital.
Tamén
na noticia asomaba outra frase tanto ou mais demoledora como a comentada; que
lle contaba a unha das súas fillas (ten tres cativos) historias para que non
soubese por que comían sempre o mesmo. É triste ler isto, falar disto. Tal
situación doe de carallo. Dá pena do home, da familia, cos nenos polo medio; os
nenos, sempre os nenos. E dá rabia, moita rabia, porque o primeiro pensamento
que se vén á cabeza son os famosos brotes verdes dos políticos. Non queda máis
remedio que pensar nesas baballas de emoción que cospen os do Goberno español cando
din que a situación económica empeza a ir ben e a sociedade está a recuperarse
da maldita crise. Quen se recupera, señor Rajoy? Os comisarios da CE que
cobrarán máis de 20.000 euros ó mes sen contar os gastos e as dietas? Non
baballedes tanto e axudade a esa familia que morre, lentamente, de fame.
No hay comentarios:
Publicar un comentario