AS VIDAS ALLEAS

              O xoves, 6-3-2014, acabei de ler o libro “As vidas alleas” (Las vidas ajenas, 2005), de José Ovejero, que me deixou tan bo sabor de boca que teño intención de ler algún máis deste escritor. Foron 281 páxinas de boa literatura, con mestura de personaxes a cada cal mellor e cunha bonita trama. A algúns personaxes debúxalle unha vida tan gris que chegas a notar, a palpar toda esa tristeza, toda esa negrura. Repito, gustoume.

CONTRAPORTADA:

Lebeaux é un poderoso empresario con negocios en todo o planeta que, en ocasións, rozan a ilegalidade. Degand é o seu avogado e man dereita, o “home para todo” encargado de resolver calquera problema que poida acosar ó seu xefe. Claude e Daniel son uns pobres espíritos, con empregos precarios e vidas grises, tristes, patéticas. Kasongo foi alguén no seu país, pero aquí está coxo, é pobre e perdeu o seu amuleto da sorte. Chantal é unha nai solteira esgotada, cargada de responsabilidades, na procura dun príncipe azul que non chega… Ata que un día aparecen unhas fotos comprometedoras, unha chamadas anónimas que se empezan a producir, alguén merca unha pistola e a sorte de todos eles ameaza con truncarse facendo que pareza posible que o inferno se volva Paraíso e a Fortuna aposte a brancas ou negras o futuro de todos eles.

José Ovejero escribiu unha sólida novela coral soberbia na súa tensión narrativa e plena de emoción literaria, cunha trama maxistralmente trazada e prosa directa, concisa, cargada de silencios que berran, da urxencia de escapar dunha vida fundida e condenada, de personaxes reais, veraces, que se volven heroes ou viláns, damas perdidas, ganadores e perdedores movéndose entre os baixos fondos e corruptas mansións cun único fin: instalarse imborrables nos nosos recordos.

SOLAPA DA PORTADA:

José Ovejero naceu en Madrid, aínda que actualmente reside en Bruselas. É licenciado en Xeografía e Historia. Publicou numerosas obras, desde poemarios ata libros de viaxes, ensaios, volumes de relatos e novelas. Na súa variada produción destacan os poemarios “Biografía do explorador” (1994), Premio Cidade de Irún 1993, e “O estado da nación” (2002); o ensaio “Bruselas” (1996); os volumes de relatos “Contos para salvarnos todos” (1996), “Que raros son os homes” (2000), e “Mulleres que viaxan soas” (2004); o libro de viaxes “China para hipocondríacos” (Premio Grandes Viaxeiros, 1998) e as novelas “Señardade do heroe” (1997), “Fuxir de Palermo” (1999) e “Un mal ano para Miki” (2003)

José Ovejero colaborou con diversas revistas e periódicos españois e estranxeiros, os seus contos e artigos apareceron en Diario 16, ABC, El Periódico, MAN, El Mundo, Quo, Lateral, Playboy México, Progetto Grafico, Gatopardo ou La ensee du Midi.

Tamén participou en diversas antoloxías de relatos: “Os contos que contan” (1998), “Novos episodios nacionais” (2000), “Contos da terceira beira (2002), “O teu nome flotando no adeus” (2003) e “Contos solidarios” (2003).

Algunhas das súas obras foron traducidas ó alemán, italiano, portugués e neerlandés.