Non
é que tivese que madrugar moito, pero Remixio Ronquido Orellas sabía que tiña
que levantarse cedo para ir traballar, e se por cedo se lle chama ás oito e
pico. Para ser un sábado, iso é madrugar. Amais que, o pobre home, ten que
facer o mesmo todos os sábados, que é cando pode empregar todo o día para
fochicar nas leiras, pois o resto da semana o seu traballo é outro: facer
bloques de cemento. Remixio Ronquido Orellas só descansa os domingos, cando
descansa. Ó longo de todo o ano aínda traballa nunhas cantas festas de gardar.
O seu primeiro traballo non dá para moito. Este sábado, unha vez máis, tamén
marchou só porque os seus irmáns pequenos tiñan partidos de fútbol; un ás dez e
o outro ás doce. Remixio estaba un pouco farto dos partidos dos seus irmáns.
Así, polo bóbilis bóbilis, tocáballe
a el romperse o espiñazo nas leiras do seu pai. Este sábado dedicou a mañá a
espichar unhas estacas coas que rematou, por fin!, a leira. Levaba case tres
meses con ese traballo. Entre o mal tempo e outras faenas pensaba que xa se
eternizaba na Ladeira do Carballo. Pero rematou, e pola tarde dedicouse a matar
cun herbicida aquelas malas herbas que se lle apoderaban da finca. Traballou á
présa, para asistir aínda a un enterro. Pódese dicir que aproveitou o día. E os
seus irmáns durmindo a sesta…
Café
Aitana 39 da Valenzá. Sábado, 29 de marzo de 2014
No hay comentarios:
Publicar un comentario