A BEIRA ESCURA

              Unha vez máis no pavillón Paco Paz de Ourense, o venres pola tarde (28-02-2014), rematei de ler o libro “A beira escura” (La orilla oscura, 1985), de José María Merino. A aqueles que nos gusta ler, non descubrimos hoxe a José María Merino, un dos mellores escritores actuais españois. E aínda que este libro vén precedido dunha moi boa fama e incluso co Premio da Crítica, a min fíxoseme algo complicado de ler. Si, apréciase ás leguas a boa linguaxe de Merino, pero a historia, coas súas 347 páxinas, foi a que me deixou un pouco baleiro.

              CONTRAPORTADA:

              A identidade persoal é escorregadiza. O soño conéctanos a ela.

              Esta é unha novela sobre a memoria e o soño, sobre o recordo e a evocación dun pasado atravesado de historias desde un presente no que o real e o imaxinario confúndense nos claroescuros dalgunha selva.

              O protagonista de “A beira escura” –un título clave na literatura do noso tempo- contemplará cómo todas estas historias conflúen no seu interior, cómo a súa experiencia americana acaba por atoparse en algún lugar da memoria coas vellas narracións infantís ou cómo unha viaxe fluvial pola xungla servirá para que o imaxinario o leve a esa outra beira na que a consciencia do soño acaba por converterse nunha viaxe cara á propia orixe.

              Poucas veces a nosa narrativa se formulou a si mesma un reto temático e formal coma o que aquí se ofrece.

              SOLAPA DA PORTADA:

              José María Merino naceu na Coruña en 1941 e residiu durante moitos anos en León. Actualmente vive en Madrid. Comezou escribindo poesía e deuse a coñecer como narrador en 1976 con “Novela de Andrés Choz”, libro co que obtivo o Premio Novelas e Contos. O esvaradío da identidade, as súas conexións co mito, o soño e a literatura, e moitos elementos da tradición fantástica caracterizan a súa obra narrativa. A súa novela “A beira escura” foi galardoada en 1985 co Premio da Crítica. Ademais, recibiu o Premio Nacional de Literatura Xuvenil (1993) e o Premio Miguel Delibes de Narrativa (1996).