Xa
hai máis de tres meses que aconteceu. Pero lembro a data coma se fora onte..
Porque o asunto tivo o seu aquel, o acontecemento foi bastante estrambótico ou
esperpéntico. Resulta que a certa hora se inauguraba unha exposición de debuxos
dun tal Kovifey. Resulta que a esa hora, un servidor estaba nunha reunión da
ANPA do Instituto dos rapaces sobre a problemática do transporte escolar.
Resulta que quería coñecer ó pintor ourensán. Resulta que saín como unha frecha
da reunión para que me presentaran a Kovifey, que en realidade é Ovidio José
Feijóo Oliveros. Choqueille a man, pilleille o correo electrónico e, xunto con
Alán (o meu rapaz), ollamos ós debuxos á velocidade do AVE. Porque ós dez
minutos, máis ou menos, volviamos estar na reunión. O dito: inauguración
esperpéntica.
Claro
que, despois, con máis calma (non lembro o día) pasei de novo pola exposición e
con parsimonia espalleime, estendinme na
contemplación dunhas pezas elaboradas con material de tinta en pluma e
rotuladores gráficos. E con moita cabeza, iso si. Debuxos quizais surrealistas,
combinados coa arte zandagle.
Predominan as cores branca e negra. Ás veces, Kovifey tamén xoga coas cores
prata e ouro dos marcadores gráficos e cos fondos coloreados.
Aseguro
que non é un principiante. A mellor proba é que xa ten participado en varios
certames de artes plásticas e exposto os seus cadros nunha ducia ou máis de
salas e cafetarías. Coñecéndoo agora, sei que seguirá expoñendo ata que canse.
Mais como lle gusta o que fai, non cansará. Seguro que non.
Ovidio
José Feijóo Oliveros naceu o 16 de abril de 1969 no barrio Ponte Pelamios, en
concreto na rúa Carriarico, e por alí pasou a infancia da maneira en que se
pasaba a infancia daqueles tempos, que nin punto de comparación cos de agora.
Vaiche boa! Estudou o parvulario e a EXB no colexio Sueiro, que se atopaba na
rúa Parada Justel, pegadiña mesmo á Alameda. Foi xa neste colexio onde a
inclinación artística empezou a aflorar, pois axiña se decatou de que se lle
daban moi ben o debuxo e a plástica. Claro que, pola contra, as demais materias
seica lle fixeron pensar que se estaba convertendo nun nugallán. Ó mellor foi
por isto polo que se trasladou ó instituto Otero Pedrayo, aínda que, segundo
confesión propia, “seguín sendo un estudante do montón”. Rapaz, ninguén é
perfecto. Que llo pregunten a un servidor.
O
seu era a pintura e o debuxo. Empezou a dedicarse en serio ó que lle gustaba.
Para elo meteuse na Escola Provincial de Artes e Oficios da Deputación de
Ourense onde tivo a tran sorte de recibir clases do mestre Corral Díaz, quen
con paciencia e tesón puliu a explosión artística de Ovidio, de Kovifey. Foron
sete anos de aprendizaxe, de marcarlle os regos dereitos do estilo, de
especializalo na semente e na recolleita do debuxo artístico.
Como
di el: “aí empezou a miña carreira artística”; e axiña colaborou no deseño de
carteis para obras de teatro, nos bosquexos de postais do Nadal, con debuxos para
o que cadrase. A súa actividade artística era e é tan frenética que debuxaba en
calquera lugar... no patio do instituto, na rúa, nos panos de papel dos bares e
cafetarías, onde non lle tremese o pulso. (Algo semellante á miña afección a
escribir, que cheguei a facelo por terra, mar e aire... e ata na misa). Agora
mesmo, Kovifey, convalecente dunha enfermidade e mentres esta llo permite,
segue debuxa que te debuxa para reflectir a natureza, o progreso e as emocións
do ser humano, é dicir, del mesmo. E vaia se reflicte ben!
Café
Perla 6 do Campus Universitario de Ourense.
Mércores,
10 de febreiro de 2016
Publicado en La
Región o venres, 25-03-2016
No hay comentarios:
Publicar un comentario