UNHA LEIRA BEN ARADA

              Non quero andar para atrás. Creo que ninguén quere andar para atrás. A vida é algo máis que un paso adiante. Tamén é certo que a vida, ás veces, non lle queda outra que quedarse quieta. Temos que aprender a movernos. Polos camiños dereitos e sen buracos. Sempre aparecerá alguén que che poña atrancos. Non quero andar para atrás. Tampouco quero desprazarme de lado. Non son un cangrexo. Son un home que intenta arar dereito e sen curvas ó final dos regos. Aínda que xa sabemos que, a vida, é como unha semente: que se non a abonamos, se non a regamos non medra. Quero que o meu saber medre, que a miña experiencia asente os actos que me arrodean ou que levo a cabo. Cada un é como é. Ou como me fan ser. Ou como me deixan ser. Depende de quen me mire, de quen fale. Pero para ben ou para mal, sempre tirarei para adiante. Non quero andar para atrás. Ninguén quere andar para atrás. Creo que, aínda que algunha vez teño que dar un paso para atrás, fareino mirando cara adiante. Seguro que vexo o rego dereito. Porque a vida ten que ser unha leira ben arada. Quero que sexa unha leira ben arada.

              Café Paseo de Ramoleox da Valenzá.

              Mércores, 2 de marzo de 2016