IR Á MALLA E VIR MALLADA

            Valentina Forte Subiela tenta enganar ó seu home Eifonso Cadayo Libretas dicíndolle que marcha a ver á súa irmá Xacinta, pero onde realmente quere ir é á burga de Baños de Molgas para parolar coas súas veciñas e facer algo así como un “sálvame” universal. O seu home, ó principio, creu que era verdade, pero cando regresou e lle viu aquel sorriso nos beizos, soubo que non estivera coa súa cuñada Xacinta, pois cada vez que viña de xunto a ela chegaba á casa cabreada. Por discrepancias familiares. Así é que Valentina Forte Subiela foi á malla e veu mallada.

Adoita suceder. Mellor fora que lle dixera que ía ó “sálvame”. Aínda que a Eifonso Cadayo dáballe igual. Como dicía el mesmo: en asuntos de mulleres non me meto. E nos da súa menos. E non se metía. Pero dicir, díxollo: fuches á malla e viñeches mallada. Que dis, oh, se a min non me mallou ninguén. Ti vesme algunha mazadura, algún negrón? Ás veces Valentina era inocente. Ou facíase a inocente. Vai ti saber! Ela mesmo recoñecía que facía e desfacía ó seu antollo. Pero fóra desas mentiras piadosas, desas mallas, a súa vida, a dos dous, era como unha balsa de aceite, como auga mansa.

            Café Oren Express da Valenzá. Xoves, 7 de xullo de 2016