Suspira
o ceo molgués pingas de orballo sobre a intelixencia dun pardal que apousenta
sobre a tella dun canastro. E catro andoriñas aterran sobre os fíos da luz que
atravesan todo o barrio da Igrexa. Dunha casa sae un cativo cun pantalón curto e un envurullo de trapos que
fai de pelota. Cada un xoga co que pode… e co que ten. A felicidade reflicte na
cara de Andresiño, O Apocadiño. Dálle á suposta pelota e corre coma un lóstrego
tras dela. Dálle outra patada e os trapos estámpanse contra a fonte que está no
medio e medio da aira.
Suspira a tardiña molguesa pingas de bonanza sobre unha
criatura que vive e deixa vivir. Tan só a pelota de trapo, ás veces, aguanta as
patadas do Apocadiño pero coa conciencia tranquila. Os propios farrapos saben
da penosa vida do rapaciño. Houbo tempos nos que a vida non era tal vida. Menos
mal que a mente de Andresiño atópase chea de entretementos e non vai máis alá
dunha circunstancia que non alcanza a ver. Suspira o ceo molgués pingas de aloumiño
sobre un cativo que lle zoupa a uns fargallos cun gran sorriso.
Finca
Fierro. Domingo, 24 de setembro de 2017
No hay comentarios:
Publicar un comentario