O ser humano é animal de sangue
quente. E se aínda por encima a este ou a aquel lle poñemos algunha
chispa á beira, o tal sangue xa se pon a ferver. Cando fervemos
facemos como as potas a presión: estouramos. Explotamos hoxe,
rebentaremos mañá e estralamos desde que o mundo é mundo.
O 30 de
maio de 1919 publicouse unha noticia na que, cando o veciño de
Alvite, Fermín Guede, conducía un carro por las carrilleiras desa
aldea de Baños de Molgas, atopouse con toda unha familia: a formada
por Pascual Fariñas Prieto, a súa muller Ángela Cid e os seus
fillos José Ramón e Sara. No momento de chegar estes á altura de
Fermín, e por asuntos pendentes, lóxico, empezaron a saír polas
súas bocas esas frases que, unha tras outra, poñen a chama que
apura a ferver o sangue. Ata que este rebenta, estoura. E o estalo
non se queda nas simples frases, nin tan sequera nos violentos
xestos, senón que estes van moito máis alá e botamos man do que
temos máis a xeito. Naqueles tempos, nunha aldea, o único e o que
sempre se levaba a man eran as ferramentas de labranza. Estas,
lóxico, ante tanta quentura, actuaron. E deixaron a Fermín Guede
tan deslombado que o seu estado grave deixoulle marcas de por vida.
Somos animais de sangue quente.
Finca Fierro. Domingo, 19 de agosto
de 2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario