Acabo de realizar o ritual de todas
as noites ó rematar de cear.
Recollo a mesa e varro a
cociña. Apago a tele. Isto significa que teño cousas que facer.
Pillo
o ordenador e plántoo na mesa da cociña. Ábroo, enchúfoo,
acéndoo.
Mentres arrinca empezo co baile de San Vito, é
dicir, collo o maletín onde traio varias carpetas con diversas
cousas miñas e instáloo nunha cadeira (evito
poñelo na chan para que non se me luxe). Apaño
ó momento a carpeta máis gorda, na que, a maioría dos papeis,
están cheos de música. Música que irei subindo ó feisbuq mentres
escribo isto e mentres manipulo pola Internet. Marcho ó salón para
coller os cascos e así escoitar a música sen molestar a ninguén e,
como non, para apreciar aqueles sons
que, sen eles, pasarían desapercibidos. Ó mesmo tempo de coller os
cascos alcanzo nun estante do moble do salón un pequeno dicionario
de galego-castelán e viceversa (ás veces non queda outra que botar
man del, porque un sabe o que sabe
ou o que pode, e menos mal!).
E no
estante de
máis arriba atrapo
un dicionario fraseolóxico
(fotocopiado
en folios A4) por se tamén
hai que botar man del. Sento. Coloco os cascos. Abro o yutube
ese e... música ó canto e... a traballar!
Finca
Fierro. Mércores, 29 de agosto de 2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario