A NEVE É BONITA

A neve é branca. A neve é bonita. Hoxe nevou. E nevou en lugares nos que non pensaba que nevaría. Nevou sobre piñeiros e lameiros. Nevou sobre os coches que quedaron fóra e sobre os corzos dos Castros, en Cartelle. Nevou de noite e nevou ás primeiras horas da mañá. Caeron folerpas brancas e bonitas. Dixen que a neve era bonita? A neve é bonita.

A loba coas súas tres crías camiña nerviosa pola neve. Canto máis camiña, máis se lle enterran as patas, máis nerviosa se pon. A loba mira para adiante e para atrás, para un lado e para o outro; controlando ós fillos. Dunha galla, e a causa do vento, un bo puñado de neve cae facendo ruído. A loba asústase e chouta. As crías asústanse do susto da nai. Pero seguen xogando a furgar e a tombarse sobre a neve. Porque a neve é bonita.

Un home de trinta e algo anos asoma todo fachendoso por unha das pistas forestais dos Castros. Xactancioso e presumindo das súas gafas de sol. Intúo que as ten postas por medo ó forte reflexo do sol sobre a neve. Non obstante, sobre a neve branca e bonita empeza a caer unha néboa espesa que non tarda en diluír a neve caída.

Hoxe nevou. Pola mañá. Agora mesmo, pola tarde, xa non queda rastro de neve. E non habendo neve, a loba coas súas crías déixase ver de novo polos regatos de Xestosa. O home tamén aparece sen as súas gafas e un servidor repite unha vez máis que a neve é bonita. Porque a neve, en serio, é branca e bonita.

Cafetaría Alumbre. A Valenzá. Sábado, 25 de febreiro de 2023