Teño medo de non varrer os entullos
que vai deixando a pomba mensaxeira, pero Balbino Pirata Núñez non é do mesmo
parecer e por varrer ata varre á propia pomba, á que lle manda uns cantos
perdigóns que a fan aterrar ferida de morte. Balbino Pirata faille honor ao
apelido e en toda a contorna ten fama de pirata, de pirata sen barco. Pasou a
infancia traumatizado por unha película que viu no cine da aldea (antigamente
ata nas aldeas había cine), na que o protagonista era un pirata con parche no
ollo e pata de pau. A Balbino gustoulle o parche, pero traumatizouno a pata de
pau. Desde aquel momento quixo ser pirata. Pero sen barco; para evitar a pata
de pau e porque non sabía nadar. O parche no ollo púxoo igual, aínda que tanto
o esquerdo coma o dereito os tiña sen ningunha lesión. Cando chegou a mozo
iniciou as súas falcatruadas precisamente para que a xente se enganchara ao seu
parche no ollo e ao seu primeiro apelido. Balbino Pirata, o pirata sen barco
que varreu a unha pomba mensaxeira cuns cantos perdigóns.
Biblioteca da Valenzá. Xoves, 6 de
xuño de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario