O
presidente confesou que se equivocara coa súa amizade con Luis Bárcenas. Que
va, home, que va! Non podes confesar iso, Mariano. O erro sería aceptable se
cando descubriches que Bárcenas era o que foi e o que é, optases por apartarte
del ó instante. Pero logo de descubrir isto, aínda lle deches ánimos por medio
de mensaxes de móbil; o que significa que non estabas nada arrepentido de ter
unha (frutífera) relación con ese corrupto, con ese cliente de non sei cantos
bancos en países de fóra. Moitos crerán no teu arrepentimento. Eu, co que sei,
non. Imaxina agora con todo aquilo que aínda non se sabe. A ver se vas pensar
que algúns somos parvos; porque se che pedimos a dimisión por tan só o que
sabemos, non quero imaxinar o que che pediriamos por todo aquilo que aínda non
saíu á luz. A triloxía de “O padriño”,
comparada coa vosa propia película, quédase en panos menores. Vaia camándula de
monifates aplaudindo as túas intervencións. En cada “fin da cita”. Normal,
terán medo que se lles acabe a bicoca. Non me estraña que a moitos se nos
alterara o sangue; é moi triste pensar en recortes, en baixadas de soldo, no
paro, mentres contemplas os aplausos da maioría dos corruptos; porque xa me
dirás se entre eses todos, moitos non recibiron os famosos sobres. Non sei para
qué predico tanto… tedes maioría absoluta.
Finca
Fierro. Venres, 2 de agosto de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario