Cae o leite sobre as migas de pan
e Ousenda Campanario disponse a almorzar para saír inmediatamente da casa.
Contempla o reloxo de parede e ve que son xa as sete e vinte da mañá. Cómprelle
o tempo para percorrer medio cento de quilómetros e abrir a oficina ás oito.
Nin tan sequera se detén a acender a televisión mentres almorza; perdería tempo
buscando o mando a distancia e atopando, despois, un canal apropiado no que
desen as primeiras novas da mañá. Así é que opta por saborear o leite (cun chisquiño
de café) coas migas de pan. Nunca quixo a trapallada esa dos cereais nin mollar
madalenas nin cousa semellante; sempre comeu o que adoitaba almorzar na súa
casa da aldea cando era nena. Certo que naqueles tempos na súa casa nin había
cereais nin bolaría de ningunha clase Menos mal que había o leite, grazas ás
dúas vaquiñas que tiñan os seus pais. E o pan... o pan había que facer fornadas
cada oito ou máis días. Eran outros tempos. Remata de almorzar, deixa os
pensamentos e sobe ó coche.
Maceda. Mércores, 28 de agosto de
2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario