O RA-TA-TA-TA DUN CARROUCHIÑO

              É pouquiña cousa, pero é moi riquiña. Latrica á velocidade dunha metralleta, pero é moi riquiña. Desde cativa sempre presumiu do seu tío. Toda a súa existencia baseábase no seu tío, incluso por enriba do amor e cariño dos seus propios pais. O seu tío era o Deus que a agasallaba cada vez que chegaba de Madrid. Logo, para máis aquel, percorría Baños de Molgas mostrando tal ou cal agasallo... do meu tío. Cantas noites quedou a durmir en Baños de Molgas porque a ver quen era o chulo de levala para Maceda e separala do seu tío!. Babeaba polo seu tío. E ó seu tío non lle quedaba outro remedio que babear polo seu carrouchiño. E como latricaba xa a condenada! Pero como o tempo pasa e todo cambia, agora entornou o seu amor no home que lle mostrou paciencia, moita paciencia duns anos para acá. Porque hai que ter paciencia, amigo, para aguantar o ra-ta-ta-ta da xa túa muller. Ti, cando empece a disparar, oídos xordos e pensa tan só no riquiña que é. Pequeniña pero riquiña. Que a súa metralleta dispare balas de convivencia e felicidade.

              Café Aitana da Valenzá. Xoves, 25 de xullo de 2013