Senta o home na cadeira da terraza
e contempla un musical mentres remexe o café que lle acaban de poñer. O home
responde polo nome de Octavio Flores Fento, fillo de Quiteria Seica e de Paio
Flores. Ten uns 60 anos e catro buracos nos dentes que lle forman un debuxo
raro cada vez que sorrí. E Octavio sorrí sempre. Ó mellor xa o fai para
destacar ese defecto seu. Sempre conta que quixo ir a unha guerra pero que
nunca o deixaron, precisamente por esas ansias de ir. Ante isto, sente non
nacer vinte anos antes da Guerra Civil española. Nesta seguro que usaría ese
fusil, esa arma que sempre quixo ter nas mans. Agora nin tan sequera lle dan
permiso para ter unha escopeta de caza. E non sabe por que. Quédalle o consolo
dunha pequena recompensa: a de parolar co seu veciño Queitán Paredes Cemento, o
cal andou pola zona do Ebro e de Teruel, dos lugares máis dramáticos da
contenda. Octavio sorbe o café e espera o seu veciño que, con noventa e pico
longos anos, aínda lle conta as súas batalliñas.
Café Aitana 39 da Valenzá.
Domingo, 11 de agosto de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario