Quixo ser fiscal do Estado, pero
hoxe tan só é ama de casa que vive baixo o xugo do seu home. Prudencia Laporta
Cerrollo ía para avogada, pero na Universidade coñeceu a Rafael Fuso Cordel e
botouse a perder. Botouse a perder ela, porque Rafael xa era un caso perdido.
Mais era guapo, o condenado; e Prudencia non quixo ver nada máis, non mirou
máis alá da fermosura do seu futuro marido. Certo que era nova, pero coa
suficiente cabeza como para saber o que tiña diante de si. Din que o amor é
cego. Será. Axiña casaron e incluso antes de ter o seu primeiro fillo, empezou
o calvario de Prudencia. Non volveu coller un libro e Rafael xa levaba tempo
sen estudar, sen traballo e con malos vicios nos xogos... e no maltrato. Mais a
pesar da mala vida, seguía a ser guapo, o condenado. Para máis aquel, Prudencia
tíñalle vergonza ó fracaso. Antes morta que sinxela. Agora apanda co seu mal
becho, arrástrase fregando escaleiras e soña coas imaxes de televisión nas que
aparecen fiscais do Estado.
Café Aitana 39 da Valenzá.
Domingo, 11 de agosto de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario