HEROES POR CERTOS ACTOS

              Sempre culpo ós xogadores en cuestións arbitrais. Por aquilo de que sempre os intentan enganar. Pero tamén xa teño falado de xogadores legais e conscientes dos seus propios erros. Incluso a algúns os teño catalogado como heroes. Hai xogadores que semellan heroes; e non polo seu xogo en si, senón polos seus actos. (Paréntese para outra clase de heroicidade… aquela na que traballan toda unha temporada para cobrar tarde, mal e nunca, caso do noso Ourense e outros tantos). Sigo coas heroicidades por certos actos. Aconteceu na provincia da Coruña, creo que en Boiro, cando Pedro García, xogador do club desa localidade evitou que un da canteira do Dépor se afogara coa súa propia lingua. O xogador do Dépor B rematara a gol de cabeza, pero non por iso evitara chocar coa testa dun defensa rival. Pedro García, tan axiña como se decatou da acción, socorreu ó seu rival para sacarlle a lingua. Iso son heroicidades e o demais (comportamentos exemplares cos contrarios e cos árbitros, coa xente e cos compañeiros, goles de fermosa factura, caneos inverosímiles, chilenas espectaculares…), digo que o demais son trapalladas. Este mesmo xogador, imaxino que en algún lance do partido, tamén intentaría enganar ó árbitro e se eu o soubese ata o criticaría, pero ante o acto narrado non me queda máis remedio que quitarme o sombreiro e esquecer as súas (presumibles) protestas.

              Cafetaría Perla 6 de Ourense. Venres, 25 de abril de 2014