Teño dous fillos de 13 e 16 anos.
É dicir, uns cativos aínda. No medio desas idades atópase Guillermo Ávila,
outro cativo de 15 anos que se lle deu por facerse árbitro, o que significa que
se lle deu por ofrecerse a recibir labazadas de energúmenos que hai espallados
pola nosa España, e sei que hai uns cantos, o que tamén significa que hai
moitos, pero moitos. Moitos que son pais de familia e que algún fillo deles
pode atoparse nas mesmas circunstancias nas que se atopou Guillermo arbitrando
o partido de alevíns entre o Calahorra e
o Salvador Allende. Un directivo daquel agrediu ó rapaz, ó cativo. Agrediuno física
e oralmente, ameazándoo coa morte e con tiralo ó río como ó do Deportivo. Un
home feito e dereito zoupándolle e ameazando a un cativo que podía ser seu
fillo. Demostración palpable de que a quen realmente hai que educar nos
deportes é ós pais e non ós cativos. Estes bastante teñen con correr e berrar
de alegría cando acadan un tanto. Hoxe pasas por calquera campo e ves a
realidade: o bo comportamento dos rapaces entre eles e as pestes que cospen os
pais. O mundo ó revés.
No hay comentarios:
Publicar un comentario