Algún lector pensará que xa está
ben de tanto neno e de tantas mortes de nenos, dos e das que levo falado, polo
menos dúas veces, neste xornal. Pero hai que dicir que o mes de decembro deu
para iso e para outras novas sobre cativos que deixei escapar ou que
simplemente non vin, pois aínda que intento ler todos os días os máximos
xornais que poida, hai días nos que só consigo ler un ou dous, e hai novas que
asoman nos que non lin. Incluso nos lidos, ás veces, se me escapan algunhas porque,
por unhas ou por outras causas leo o xornal, os xornais con moita présa ou
quizais pensando nos biosbardos.
E todo ese parágrafo caeu aquí,
nesta páxina, a causa dun neno negro que o executaron en 1944, en Carolina do
Sur, nese país tan civilizado, tan importante e tan líder no que aínda hoxe, e
na maioría dos seus Estados, existe a pena de morte. Pero 70 anos despois
descubriuse, demostrouse que era inocente. Aí está “a gran vantaxe” da pena de
morte. Non é a primeira vez que acontece isto. Non será a última. Pero que máis
dá!: era negro. A maioría son negros. Negra vida!
No hay comentarios:
Publicar un comentario