Que vaia por diante que, aínda que vin na pantalla da televisión a figura
do rei, non o escoitei. Porque estabamos de parola familiar e porque non me
interesaba. Non me interesaba o que dicía. Para que? Pouco vale que predique
se, despois, quen realmente ordena é o Goberno. Pero, ós dous días, non quedou
máis remedio que ler os xornais. E seica arremeteu contra a corrupción. Vaia
novidade! Quen non arremete hoxe contra esta lacra política (porque, si, é máis
política ca outra cousa) Ata o último lacaio está contra eses ladróns. Por
certo, o outro día un político do PP tamén arremetía contra os de Podemos ós
que acusaba de “pijos disfrazados de progres”. Non sei, poida que o sexan, mais
creo que é peor ser ladróns e corruptos. E aínda que destes hai en todos os
partidos, hai que recoñecer que a gran maioría son do PP.
Volvo ó discurso do Rei. Falou do Estado do Benestar. De que Benestar? Do
deles? Do da súa irmá? Desta non dixo nin mu. Axiña imos saber en qué queda a
súa falcatruada. Pois no que se di sempre: que a xustiza non é igual para
todos. Vaiche boa! Hai condenados e condenadiños. Hainos que dimiten e hainos
que aínda seguen cobrando en B, e estando incluso en algún sumario. Pensarán
que, aínda que os imputen… condenados e condenadiños. É dicir, entran pola
porta lateral e saen pola principal.
No hay comentarios:
Publicar un comentario