Berro seco. Ouleo de can. Pasan
as nubes devagariño e o silencio na pedra do outeiro vólvese ruído co estrondo
dun trono. Ninguén pode presumir de correr polas cores do arco da vella; tan só
deixamos que os ollos debuxen un verso sobre, por exemplo, a cor rosa. O poema
enteiro acouga na flor do toxo.. A novela asenta na cama da carqueixa.
Berro forte, e longo. Carreira de
coello. Parsimonia da tartaruga. Cando miras para arriba e ves o lóstrego na
distancia, pensas que o asubío do vento viaxa ata a cara oculta da lúa. Quen
puidera ser astronauta nesa película que se rodará en tres dimensións para que
as estrelas non se acochen detrás dunha luz sideral.
Berro que racha. Berro que é
berro. Berro que mete ruído. Berro que rompe o silencio. Berro de rabia e de
compromiso, de envexa e de ineptitude. Berro político. Berro deportivo. Berro
social. Berro que berra para rachar o silencio. Berro que queda escrito entre
as corredoiras da nostalxia e os camiños da infancia. Berro por entre os
piornos do monte Medo. Berro que racha o silencio.
No hay comentarios:
Publicar un comentario