RAZA DE VOITRES

 

               Raza de voitres que escarvan, que furgan nas desgrazas dos demais. Toda roña lle é pouco. Bater de ás nun instante mendicante. Uñas que se cravan na carne mol dunha inocencia que se perde nun mundo sen misericordia, sen conciencia. Raza de voitres que baten as ás ante o espectáculo dunhas vidas que non chegaron, que nunca chegarán ó seu destino. Quixera ser heroe galáctico para fulminalos cun raio. Quixera ser o arado que fai os regos dereitos. Pero sempre poñen un obstáculo no medio e medio. Sempre. Son voitres que axexan, que espreitan, que vixían, que escarvan, que escaravellan, que fochican nunha vida infantil, nunha vida adolescente, nunha vida adulta. Raza de voitres que están aí sempre. Non cansan. Ás veces foxen o suficiente, pero volven. Unha e outra vez. Miseria nos países da miseria. Miseria nas almas dos miserables. Miseria nas accións dos países que viven dos países da miseria. Quixera ser heroe galáctico para matalos cun raio. Pero non podo con eles. Axexan. Esperan. Sempre volven