O ruído da televisión non lle
deixaba a Ultreia Adiante Suárez escunchar croques. Tiña moito sono, pero aquel
ruxerruxe metíase no seu cerebro e non había maneira. Daba voltas na cama, unha
e outra vez. Ultreia Adiante erguérase cedo, ás catro da mañá para ir traballar
á fábrica de cerámica que estaba a uns vinte quilómetros de onde vivía.. O seu
home Nadir Oposto Suave, como estaba no paro, levantábase ás tantas e, claro, despois,
pola noite, non tiña présa ningunha. Poñía a televisión e as noites para
Ultreia eran un calvario. Non valía que lle dixera unha e mil veces que lle
dera menos voz ou que puxera uns auriculares. Nadir Oposto, O Torto, facía uso
do seu alcume e non lle facía caso ningún. Era torto como o demo. El ben sabía
que a súa muller quería, debía e necesitaba escunchar croques, pero tan axiña
como se escangallaba no sofá, esquecía as necesidades de Ultreia. O peor de
todo era que, aínda caendo na conta desas necesidades da muller, el deixaba escapar
un sorriso cheo de maldade. Si que era torto. E con querenza, con tendencia ó
maltrato. Calquera día a muller durmiríase ó volante.
Café Oren Express da Valenzá.
Xoves, 26 de novembro de 2015
No hay comentarios:
Publicar un comentario