Estamos
a todas as horas, en todos os parladoiros falando de Messi ou Cristiano
Ronaldo, de Harrison Ford ou Tom Hanks, dos Beatles ou de Ennio Morricone
porque os temos como eses heroes que nos fan soñar nesta realidade brutal. Pero
non nos decatamos deses heroes que, eles, si que viven a auténtica realidade
brutal. A estes chamareilles sempre heroes anónimos. Vou coa historia dun máis.
Carlos Vidal Fariña é un mozo do concello de Carballo que preside o club de
fútbol no que xoga (un da 3ª autonómica da Costa da Morte), que pinta o campo e
que, uns minutos antes de que empecen os partidos que xoga no seu estadio,
enche a cantina para que os espectadores teñan onde pasar o tempo se o partido
se pon aburrido. Logo, para máis aquel, a súa nai lava a roupa gratis de todo o
equipo. El si é un heroe. A súa nai é outra heroe. Anónimos, pero heroes. A
este mozo si que lle admitiría que non soubese que tal ou cal xogador non
podería xogar certo partido por acumulación de tarxetas. Bastante ten o pobre
con ter na cabeza todos os cometidos que ten que levar a cabo antes de cada
partido. Pero nós ó noso: que por unha mexericada, por un simple despiste nunha
casa de centos de empregados, non van expulsar o Madrid da Copa do Rei.
Café
O Chicote da Valenzá. Martes, 8 de decembro de 2015
No hay comentarios:
Publicar un comentario