Quixen quitar o calo da planta do pé
esquerdo, pero non houbo maneira. Doíame e dóeme. Agora xa decidín
non facer máis intentos; ou atravesa o pé ou podrece aí.
Estou escoitando a Francis
Cabrel no tema “La cabane du pecheur”. Eu escoito de todo. Xa o
dixen sempre. Arxentina está nun tris de dicirlle adeus ó Mundial.
Quero viaxar nun avión para despegar nun aeroporto afastado e para
aterrar nun aeroporto de aquí
ó lado.
Quero bailar sobre a
tumba dun malnacido, pero aínda así quedaría feo. Agora escoito a
un tal Jadiel no tema “Pretty Girl”. Sinceramente, nin idea dese
tal. Teño un pequeno dicionario sobre a mesa, por se hai que botar
man del. Moitas veces teño que botar man del. Aquel maldito
castrapo, e aínda que só sexa por inercia, asoma unha e outra vez.
Raño o brazo esquerdo porque me pica. O esquerdo e o dereito téñoos
moi morenos xa, practicamente queimados. E non é por estar na
oficina. Non oohhh! Agora si,
agora escoito música que coñezo e música que gozo con ela: a banda
sonora de “Cabaret”. Que
marabilla! Teño un bolígrafo vermello á miña beira para anotar
cousas ou para borrar anotacións. Quero ver o mar e cheirar a flor
do toxo. Quero ser o espírito dun conto. Do meu conto.
Finca
Fierro. Xoves, 21 de xuño de 2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario