Ás tres e vinte e cinco da tarde do domingo de Ramos sigo pensando que parece mentira que logo dun ano de pandemia aínda existan moitos lugares nos que non hai cobertura nos móbiles. E vendo que agora, precisamente agora, é máis necesaria ca nunca. Menos mal que o tema de amor que don Ennio Morricone compuxo para “Cinema Paradiso” fai que non me deixe pensar tanto.
Tres minutos máis tarde da hora anunciada xa non me parece tan estraño que Toni Cantó pasase por catro siglas políticas en tan só catorce anos. E non me parece estraño porque, como é actor, pois intenta cambiar de personaxes para sacarlle más rédito, economicamente falando. Cambia de chaqueta coma os seus personaxes. E ó secretario xeral do PP, Teodoro García Egea, débenlle gustar as súas actuacións porque confesa que o paso das persoas doutros partidos ó PP é por amor a España e non por transfuguismo. Será. Pobres infelices! E nós, como somos parvos, chupámonos o dedo. Agora é Serrat con “Princesa” quen me salva da carraxe. Porque hai novas que dan carraxe, incluso neste domingo de Ramos. Un día no que as follas de loureiro, as gallas de loureiro case brillaron pola súa ausencia. As circunstancias son as que son.
Ás catro menos vinte da tarde, é dicir, quince minutos máis tarde da primeira liña do primeiro parágrafo, a tarde está coma para botarse a andar, baixo un sol esplendoroso e primaveral. Vaia, case me saíu algo poético o comentario. Será porque a primavera o sangue altera ou as rosas namoran a calquera hora? Aí queda a interrogación.
Finca Fierro. Domingo, 28 de marzo de 2021
No hay comentarios:
Publicar un comentario