COMA UN FOL

Resultou que o resultado non era exacto. Non cadraba. A diferenza andaba por aí solta e nin tan sequera sabía como buscala. Inchei o peito para coller aire. Axiña tiven que deixar escapar o aire do peito. Quedei sen folgos. E seguín buscando.

Busquei a diferenza que vai dun ir e vir, dun silencio a un barullo e dun ouleo a un asubío. Porque quería cadrar o resultado. Era difícil. Entre as xestas só se acochaban as serpes e arredor dos palleiros de herba estaban deitados varios cans de palleiro. Non había diferenza entre a aira e o agro.

Sentei con calma ante a raíz cadrada dun parágrafo mal escrito e o retrouso dunha canción de Bruce Springsteen. O resultado, como comprenderedes, foi moito peor que ese que non é exacto. Este nin se lle parece na cor da tinta coa que escribo. Case empezo a desesperar polo mal resultado desa ecuación, das dúas ecuacións.

Volvo inchar o peito con aire. E volvo deixar saír o aire do peito. Que carallo, son coma un fol! E noto como os pulmóns se bambean por dentro da placa torácica. Por fóra tan só hai resultados malparidos e peor preñados. Agora cada quen que cuspa para arriba ou para abaixo.

Son coma ese fol que sopra e esparexe a borralla e as brasas polos soños que se soñan sen ter por que. Case é mellor que me suba á Perla Negra para buscar a diferenza do resultado que non cadra na crista dunha onda. No mar o vaivén pode mesturar os resultados e ser exactos.

Cafetaría Alumbre. A Valenzá. Mércores, 3 de abril de 2023