Hai
medo. Moito medo. Hai medo no que ten o poder político. Medo a que se lles
acabe a bicoca. E non a queren perder. A bicoca. Ou o poder. É igual. É o
mesmo. Entón buscan e fan e desfán e din e claman contra iso que semella que
mete medo. Non son de Podemos nin vou votar a Podemos, porque por sorte ou por
desgraza (perdón, por sorte só) xa levo moitos anos seguindo a miña ideoloxía
que, poida que vaia a menos, pero sei de sempre que nacín dos lado dos
sufridores, da beira dos perdedores. E non me importa.
Estou a desviarme do
asunto. Non vou votar a Podemos. Mais isto non quita de que vexa o que hai
(hoxe ata un cego o ve): unha auténtica caza de bruxas cara á ese partido. Un macarthismo que, hoxe, ata os “segundóns”
apoian. Non só as dereitas fustrigan con todo o que poden, senón que incluso os
que presumen de esquerdas poñen o arame de espiño para que esa forza política
que asoma non consiga entrar no que pensan que é o seu monte comunal. Señores,
o monte comunal é de todos, non só duns privilexiados. Hai moito medo a
compartir o monte comunal político.
No hay comentarios:
Publicar un comentario