Quero
ser a tella do tellado para contemplar desde as alturas a procesión dos santos
inocentes, que marchan caladiños porque non saben que dicir. A inocencia asoma
nas súas ás pintadas cunha cor verde que se volve vermella cando a bágoa dun
xílgaro cae na pluma bendita do último inocente. Todos os anxos custodios se
burlan dos santos inocentes porque pensan que estes son inocentes porque non
saben ou non queren ser parvos. Hai almas retorcidas que nin tan sequera se
endereitan entre dúas rectas ben curtas, ou entre as catro paredes dunha
habitación cos seus ángulos rectos.
Quero ser santo inocente no son da campá do
campanario da torre da igrexa de San Salvador de Baños de Molgas. Pero son anxo
custodio na lápida que está máis ó sur do cemiterio parroquial. Alí teño que
estar á espreita para que unha alma, calquera alma, non se desbande por entre
as tumbas e os nichos das almas sen pena, ou dos corpos sen vida. Tres avemarías
polo silencio dun berro e un nosopai polo berro dun sufrimento. Quero que me podreza
a á esquerda para non asistir á procesión dos parvos de nacemento. Xa me chega
ben que a inocencia, a miña inocencia toque a dó polos que se foron e nunca
máis volverán. Quero ser pantrigo na mesa dun anxo custodio.
Finca
Fierro. Xoves, 9 de xuño de 2016
No hay comentarios:
Publicar un comentario