Cansadiño,
suorento e coloradiño. De ler baixo o sol. Polo paseo do Barbañica. A paso
lento, claro. E iso que aínda sigo medio con gripe. E iso que teño unha pequena
dor a causa do lumbago. Certo, onte estiven peor disto e tiven que estar sempre
de pé atando nas vides. Co lombo doéndome a mares. Pois aínda así, hoxe, tiven
que saír ler baixo un sol de xustiza.
Porque, para un servidor, toda unha tarde
dominical na casa afógame, angústiame. Nunca me gustou estar moito tempo
encerrado nas casas. Sempre mo dicía miña nai: a ti non che cae a casa encima.
Desta ó bar Juanito, desta á bar Gándara, desta ó bar Mari Trini, desta ó hotel
Ansuíña, desta a ler pola Pitediña, desta a abrir a biblioteca, desta a cavar
na Cortiña, desta a arar nas Pedradarcas, desta a rozar en Barricobos. Todo hai
que dicilo; non eran só os bares. Agora, vou mercar ó Mercadona da Valenzá,
levo a típica nota e cando chego á casa desexo que se me esquecera algo para
volver saír. Incluso aínda que teña pouco tempo (porque xa imos comer, ou cear,
ou facer algo), procuro saír a ler pola beirarrúa ou polo parque que temos
xunto ós garaxes con tal de non estar na casa. Xa descansei un pouco, xa deixei
de suar e xa volveu a cor morena ou queimada á miña cara. Marcho para a casa...
con medo a que me caia encima.
Café
Paseo de Ramoleox da Valenzá. Domingo, 5 de xuño de 2016
No hay comentarios:
Publicar un comentario