Está a
piques de rebentar o mundo, pero non rebenta. Debería rebentar. Tan só para ver
que pasaría. Ó mellor os amieiros póñense coas raíces para arriba e os
garavanzos teñen sabor a améndoa. É complicado saber o que pode acontecer. Aínda
que rebenten algúns, sempre aparecerán outros para xiringarnos a existencia. É
tan fácil asoballar en nós. É tan difícil rexeitar tal aldraxe.
É coma o de
facerse rico; que como non sexa roubando... Pero, algúns, aínda que queiramos,
non sabemos roubar! Entón, o único consolo que nos queda é que rebente o mundo.
A ver!, mortos estamos; pois entón que leve por diante a eses que nos
mataron... desde sempre. Algúns pensarán que desvarío un chisco. Non é así,
desexo que rebente o mundo. Só por saber a ver que pasa. É verdade, se rebento
con el non podo saber o que pasará. Vale, pois que rebente o mundo menos este
molgués. Bo día, se é que aínda non rebentou.
Café
Oren Express da Valenzá. Xoves, 13 de outubro de 2016
No hay comentarios:
Publicar un comentario