O ÚNICO PASAXEIRO

 

            A Xudas Pallés Cazpacho non lle asenta o cu no mazadoiro da burga. Cada dous por tres, ergue, dá uns pasos e volve sentar. Ó pouco, ergue, contempla a burga de Baños de Molgas e volve sentar. Nun arrinque de rabia, ergue e sobe coma un lóstrego cara á estación do ferrocarril. El mesmo soltou ós catro ventos, coma se o oíra alguén, que ía recordar tempos.

E en voz alta empezou a numerar as veces que collía o expreso para ir á capital do Imperio. Case sempre subía só cargado coa súa maleta, porque como o tren non chegaba ata pasadas as doce e media da noite, non quería que os seus pais estiveran a velas vir na plataforma da estación, cando á mañá seguinte tiñan que madrugar. Os pais de Xudas Pallés madrugaban sempre. Antigamente, os labregos madrugaban sempre. Agora tamén. Sacaba o billete e, como sempre ía coa suficiente antelación (non fora o demo…), non lle quedaba outra que ou sentar ou pasear. El, como diciamos ó principio, non lle asentaba o cu en ningún lado, polo que non lle quedaba outra que pasear, e pasear, e pasear. Porque, para máis aquel, Xudas Pallés, o fillo do Tristeiro, era o único pasaxeiro que subía ó tren na estación de Baños de Molgas.

            Finca Fierro. Mércores, 29 de novembro de 2017