Recollendo
de aquí e de alá durante toda a semana atópome agora cunhas cantas notiñas que
merecen algún que outro comentario. Por exemplo, podo empezar co sismo que
asolou terras entre Irán e Iraq e, o peor, que matou a uns centos de persoas,
algo máis de cincocentas. Pois ben, asomou dous días na prensa, un para dicir
que o houbo e outro para sumar as vítimas. E aí acabou o conto! Xa sei que
aburro co tema de que os mortos non son iguais uns que outros, que non é o
mesmo que morrer no quinto inferno do mundo musulmán que no primeiro ceo do
mundo cristián. Vaiche boa! E unha vez máis está a demostrarse. Estaba visto,
Evaristo! Dous días tan só para cubrir toda unha catástrofe, cando no mundo
civilizado (é un dicir) nos tiramos semanas falando, por exemplo, do
desbordamento dun río que causou cinco mortos… que por que non estaba limpo,
que por que non se construíron diques, que por que se deixa construír tan preto
dos caudais, que a ver quen é o culpable porque esa tromba de auga matou a
cinco persoas. Hai mortos e mortos.
Como hai
xustiza en España. Que o di o Goberno, que non o digo eu. Que di que é
independente. Mentira! A xustiza no noso país está máis que amarrada, sometida
ó poder. Non hai que ser linces para velo. E estes días menos ca nunca. Aquí é
coma en Estados Unidos, por exemplo, que hai unha xustiza para os negros ou
latinos e unha xustiza para os brancos ou anglosaxóns. Aquí hai unha xustiza
para os pobres de espírito e unha xustiza para os ladróns. E sei que entendedes
a que ladróns me refiro. Boa semana, lectores.
Finca
Fierro. Venres, 17 de novembro de 2017
No hay comentarios:
Publicar un comentario