A CABEZA DUN FURAFOLLAS

 

            Unha historia que vai é vén. Unha súper lúa que non se ve. E Uxía cantando “Cantos na maré”. Así transcorren ás veces as noites de inverno na cabeza dun furafollas que está porque ten que estar. Moitas veces non estamos aínda que esteamos. Non, non é tan difícil a adiviña; simplemente que estamos de corpo, de presenza, pero de mente atopámonos completamente ausentes. Ó mellor estamos pensando nos biosbardos. Máis seguro. Hai moita xente que pensa nos biosbardos. Unhas veces é bonito pensar nos biosbardos, pero outras non tanto. Polo dito: porque estás e non estás. Todo ten o seu aquel.

Thelonious Monk e John Coltrane cando se xuntaron no ano 1961 sacaron un álbum que dá gusto escoitalo. Estouno facendo, claro. Mentres escribo, escoito música. Sempre estou escoitando música. Cando camiño, levo música. Cando ando na poda, escoito música. Cando subo a Correos, escoito música. Cando traballo, escoito música. Unha historia que vai e vén. Que historia? Ningunha; ou acaso precísase algunha historia para que a cabeza dun furafollas esbardalle nas noites de inverno. Pois entón!

            Finca Fierro. Domingo, 3 de decembro de 2017