O día 6 de setembro de 1905 asomaba
en algúns xornais galegos a nova de que a invasión de febre tifoide
que con caracteres alarmantes se presentara na aldea de Presqueira do
concello de Baños de Molgas, decreceu totalmente, e os enfermos
atacados nesas datas seguían mellorando notablemente.
Á febre
tifoide tamén se lle coñecía como febre entérica, que é unha
enfermidade infecciosa, que a súa forma de contaxio é fecal oral, a
través da auga e dos alimentos contaminados con dexeccións. Non se
pode confundir co tifos, que este transmítese por parasitos
externos, principalmente os piollos. A febre tifoide ingresa por vía
dixestiva, chega ó intestino e pasa ó sangue para armar as de do
demo e a mona, é dicir, para contaxiar ós pobres veciños de
Presqueira. O período de incubación adoita durar entre 10 ou 15
días e produce trastornos xerais, desde moita febre ata cefalea,
estupor, tumefacción da mucosa nasal, lingua tostada, úlceras no
padal e ás veces diarrea. Naqueles anos imaxino as carreiras ou
camiños de Presqueira cheos de xente que foron “baixar o
pantalón”. Algún chegaría ata o San Vitoiro. En España a última
gran epidemia desta enfermidade foi no 1914. Menos mal.
Finca Fierro. Domingo, 28 de xaneiro
de 2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario