A tarde estaba espléndida. Así é
que Paciano Pacífico Ruleta optou por botarse fóra da casa e
marchar para ler pola marxe dereita do río, dun río calquera. A
tarde estaba espléndida. Tanto que axiña lle sobrou o chaquetón
que levaba posto. Pero tivo que aguantalo, porque bastante tiña con
levar sobre as súas mans o volume “Un libro de mártires
americanos”, de 814 páxinas, que é moito peso de cristo.
Non lle
quedou outra que suar e aguantar. Aínda que, Paciano Pacífico é de
pouco suar. Ata traballando non adoita suar moito. É un pouco seco.
Coma el. Aclaremos: seco en volume, en peso, en gordura, non en
carácter. Paciano, no fondo, é un bo rapaz; simpático, amigable,
melancólico, algo tolo, si, pero cun bo corazón. El mesmo di que
ten moitas veces un corazón de ouro. Claro que iso xa é moito
dicir. A tarde estaba espléndida e Paciano Pacífico Ruleta seguiu
lendo polo paseo dese río calquera. Pasaba as páxinas con
parsimonia e de cando en vez ollaba o número da páxina para
angustiarse un chisco ó ver o que aínda lle quedaba. Seica vai pola
190 e ata a 814 xa podedes imaxinar. O número da páxina díxomo así
inconscientemente, coma quen que non ía ó seu lado. Pero ía. Aínda
estou ó seu lado. É un bo rapaz.
Finca Fierro. Domingo, 28 de xaneiro
de 2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario