Espertoume o móbil ás sete da mañá para iniciar un novo día na caza de foraxidos. Xa sabedes que o concello de Baños de Molgas me contratou para facer de investigador privado ou detective barato, que vén a ser o mesmo que ser un cazador de foraxidos. E hai uns días que se sabe dunha partida de malfeitores, de delincuentes que andan a agocharse polos montes de Pinouzos e do Medo. Ó mesmo tempo que almorzaba unha cunca de leite con migas de pan, limpei e carguei a miña Magnum por se aquel. Non son partidario das armas, pero eses malnacidos seica non tiñan boa fama. E eu de parvo non teño nin un pelo, que tamén é o mesmo que dicir que vale máis previr que curar, non si?
Na carreira das Lamas xa me atopei cun bandoleiro e como se me repuxo descargueille dous tiros sen que a conciencia me dese nin un chío. A min con esas fanfurriñas non me entra ninguén, eh. Seguín logo camiño de Pinouzos e xusto ó cruzar o río Arnoia, entre unhas silveiras da Porfía, oín coma un ruxerruxe que xa me fixo manter os seis sentidos á espreita (os cinco que coñecedes máis o outro, o da intuición, que para algo presumo de investigador ou detective) e non tardei en descubrir a dous que, tamén, como empezaron a dispararme, respondín, claro. Xa digo que non son parvo.
Quedaba un. Avisteino nun outeiro de Sudalomba, xa no Medo, e detrás dunha toxeira. Tampouco quixo entrar en razoamentos. Non me quedou outra que facer uso da Magnum. Cando cheguei a Baños de Molgas, outra placa conmemorativa. Onde se viu outra que recompensen a un por matar!
Finca Fierro. Domingo, 31 de xaneiro de 2021
No hay comentarios:
Publicar un comentario