Ou ben a memoria é traidora ou ben o alzhéimer empeza a cabalgar polo arco da vella das miñas neuronas. Resulta que botei case dous días para saber que as xuncas se chaman xuncas. O caso é que de rapaz sempre me vin entre xuncas. Porque tiña algúns lameiros que estaban invadidos delas, principalmente o Rigueiral, na aldea de Bouzas. O outro día vin unhas cantas no atallo que vai da Finca Fierro á A Valenzá e fun incapaz de dicirlle á muller como se chamaban. Ó falarlle das corozas para as vacas e para as persoas tan só nos saían os xuncos, aínda que eu sei ou creo saber que tamén se facían con xuncas. Por suposto, non é a mesma planta.
Cando ós case dous días souben que o seu nome era xuncas, case me dou de hostias... porque era o simple feminino de xuncos!, só cambiaba unha letra! Eu sabía que o nome era feminino, pero durante case dous días non houbo maneira. Sabedes iso de cando se traba un nome e botamos horas ou días pensando en como se chamará tal ou cal rapaz, tal ou cal coñecido ou veciño ou incluso parente? Pois iso me pasou coas xuncas!
Xunca: Cyperus longus. Talos triangulares, follas serradas na marxe e flores en espiga, moi común en lugares húmidos. Xunco: talo ríxido, longo, redondo e flexible, acabado en punta e do que existen numerosas especies. Tamén creo lembrar que a xunca é máis resistente có xunco. A proba é que algúns vencellos para atar os feixes faciámolos de xuncas.
Café Kibu. A Valenzá. Martes, 1 de xuño de 2021
No hay comentarios:
Publicar un comentario