Na punta dunha estrela baila a careta
do rei león e a Ave María de Schubert sae do asubío do vento que funga por
entre as carballeiras da Costela. Corre o neno, chouta o can, ornea o burro e chispea
o lume da lareira nas longas noites de inverno. Hai longas noites e hai noites
que se fan aínda máis longas. Polo fío da navalla camiña o arco do indio Gerónimo
que perdeu nunha escaramuza que mantivo contra o rostro pálido Johnny West. Sae
o sol pola serra de San Mamede, aniña a pega nun piñeiro solitario, tocan a
morto as campás da igrexa parroquial e o Adagio For Strings racha a melancolía
e a nostalxia pola película “Platoon”.
Hai películas que arrolan os pensamentos antibélicos e hai guerras que precisan
de moitas películas para que a memoria se faga historia. O neno colle o tiracroios,
lanza o coio, laia o can e ornea de novo o burro. Acocha o sol polo outeiro de
Brandín, queda a pega a escuras e o sancristán clama un requiescat in pace polo
morto.
Café Viena 17 de Ourense. Venres,
12 de abril de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario