A pesar de que non empecei cedo
(penso que xa pasaba das dez), conseguín acabar a viña antes da unha, para
xantar. Dándolle o insecticida Pyrgos, contra o pedrés. Tamén é certo que non parei nada. A muller preparaba a
composición e eu descargaba a máquina de 15 quilos. Desde a primeira gabia, o
calo que teño na planta do pé esquerdo empezou a facer das súas, é dicir,
empezou a doer de carallo. Logo, para máis aquel, a viña acabábase de arar, de
cando lle botamos o mineral, xusto oito días antes. Ante isto, a terra estaba
tan branda que andar por ela e con esa dor do calo, a mañá foi desas
sufridoras. Sufridoras e con moita tensión. Eu quería rematala pola mañá, o
sogro dicindo, primeiro, que non chegaba o bote do insecticida e, despois, que
non chegaba o bidón da auga para concluír que era imposible rematar antes do
mediodía. De todas formas, non parei e... sobrou máis de medio bote, sobrou un
ou dous cubos de auga e rematei á unha menos cuarto. Era domingo.
Café Aitana 39 da Valenzá.
Domingo, 14 de abril de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario