A nena contempla o escaparate e
vese algo triste no cristal do mesmo. O escaparate está baleiro. Hai tempo xa
que moitos escaparates están baleiros. A nena non se detivo alí para ver,
analizar ou estudar o que estivese exposto. Ela xa sabía que alí non había nada
exposto, que aquela tenda, como tantas, estaba pecha. A nena Luzdivina Candelas
Lienzo parouse alí, precisamente alí, para lembrar os máis de dez anos nos que
traballou vendendo zapatos. Grazas a estes, e usando a metáfora, sabía de qué
pé coxeaban practicamente todos os veciños da contorna. Sabía a personalidade
de cada un por medio dos calcetíns ou medias, dos tacóns ou das soletas.
Luzdivina Candelas Lienzo vía no cristal o triste xesto que asomaba nos seis
beizos. Leva máis dun ano no paro e imaxina todos os escaparates baleiros da
cidade. Uns cantos. Uns moitos. Un inferno. Unha miseria. Unha pequena bágoa
baixa pola meixela esquerda da nena protagonista.
Café Oren Express da Valenzá.
Luns, 8 de abril de 2013
No hay comentarios:
Publicar un comentario